پتروگرافی و دیاژنز ماسه‏سنگ‏های سازند پادها (دونین زیرین-میانی) در برش بوژان، حوضه رسوبی بینالود، شمال شرق ایران

سازند سیلیسی آواری پادها (دونین زیرین-میانی)، در حوضه رسوبی بینالود، دارای حداکثر ضخامت 108 متر است. این توالی در منطقه بوژان به‏صورت ناپیوسته بر روی بازالت‏های اوردویسین قرار گرفته، و توسط رسوبات کربناته سازند سیبزار (دونین میانی)، به‏طور هم شیب پوشیده شده است. بیشتر ماسه‏سنگ‏ها غنی از کوارتز و فلدسپات بوده و بندرت شامل خرده سنگ‏های رسوبی و دگرگونی است. این سنگ‏ها تنوع ترکیبی زیادی نداشته، به‏طورعمده شامل کوارتزآرنایت، ساب آرکوز، و کمی آرکوز است. بنا بر مطالعات پترولوژیکی و ژئوشیمیایی، رخدادهایی مرحله ائوژنز شامل سیمانی شدن (کلسیت، دولومیت و اکسید آهن) و بندرت شکستگی است. رخدادهای مرحله مزوژنز، بیشتر سیمانی شدن (سیلیس، دولومیت، کلسیت، ترکیبات اکسید آهن، کانی‏های رسی)، فشردگی، شکستگی‏های درون دانه‏ای، دگرسانی دانه‏های ناپایدار، انحلال و جانشینی، انحلال فشاری، و بندرت آپاتیت است. رخدادهای فرعی انحلال و سیمانی شدن (دولومیت، آنکریت، سیدریت، اکسید آهن و بندرت کائولن) در مرحله تلوژنز اتفاق افتاده است. بیشتر تخلخل از نوع ثانویه با میانگین 7/4 درصد بوده، که حاصل انحلال و شکستگی است.